KALP YARALARIM ZIRHLI DEĞİL...

Gittin mi şimdi sen?

Yere batsın o kansız gururum

Nasıl da mahsunum

Nasıl da masumum kendimce

Hala inanmıyor yüreğim gittiğine

Şimdi dokunduğun etlerim acıyor

Kapıyı çarpıp çekip gittin

‘küt’ diye bir ses yankılandı

Sanki kalbimin derinliklerinde

Gittin mi gerçekten şimdi sen?

Keşke gitmeseydin!

Yere batsın o son sözlerim

Kızgın anımda söylediklerim

Akrebi yelkovan yapsak

Geriye sarsak zamanı

İçime atsam mesela

Sana o ağır gelen sözleri

Olmaz değil mi?

Sahiden gittin mi şimdi sen?

Bak benim kalp yaralarım zırhlı değil!
Kanar da kanar

Sonra tuz basmayı bile beceremem

Gel

Geri dön be!

Şimdi sen harbiden gittin mi be!
Git,Me!

            Ewren

YAKIN ÖLMÜŞE...

Benden af bekleme

Vicdanın affetsin seni

Bir kırık kalp bıraktın tam göğsüme

Işıksız kaldım işte!

Kapkaranlıkta ıssızım

Beyhude

Şimdi gözyaşlarım

Oturduğum yerden kalkacak ne mecalim

Ne de cesaretim kaldı

Korkak

Ürkek

Bir beden bıraktın arkanda

Başım önde

Dalgın dalgın

Sokakların berduşuyum

Vurulmuştum

Bir çift göze

İçinde kaybolmuştum

Yolumu bulamıyordum

Ellerinde uyumuştum

Dedim ya!

Bir kırık kalp bıraktın

Tam göğsüme

Bir de bir beden bıraktın arkanda

Yakın ölmüşe...

                        Ewren

MAHŞERİMSİ YALNIZIMSI...

Yine kalakaldım yalnız kadehimle başbaşa

Yine duvarlar üstüme üstüme

Yıkılırcasına

Yığılırcasına

Bir kıyamet kopuyor ki içimde

Mahşerimsi

Olanca kalabalıklar içinde

Yalnızımsı

Kafamda dolanan anılar

Seni bana saklıyorlar

O derin sarhoşluk hissi

Beni sana

Seni bana katıyorlar

Kırdım kadehleri kederimden

Yerden yere

Unutamadım işte!

Unutamadım...

                        Ewren

KAFAM ŞEHRİN CENAZESİNDE...

Diktim kafamı tavana

Tam bir delillik

Tam bir buhran hali

İçimde gıcırdayan kapıların menteşe sesleri

Boşluktan dans eden bendim

Dışımda susan geveze kalbimin ayak sesleri

Yoklukta duran bir sabit bir gezegendim

Ağlarken gülüyordum

Sudan sebeplere sayıyor duruyordum

Efsane bir kafadaydım

Dipsiz sarhoşluk

Ayakta

Aylak aylak geziyordum

Kafam şehrin cenazesinde

Gittiğinde

Oldum ben

Gittiğinde

Öldüm ben....

                        Ewren

UYURGEZENİM...

Kanadı kırılmış bir kuş gibi

Ordan oraya

Savrulan

Yalpalaya yalpalaya

Yol alan

Biriyim

Sakalım bir karış

Gözlerimde gecenin karanlığı

Sokaklarda aylak aylak

Dolaşırken

Gölgemle acımı kaldırımlara yazan

Berduş

Sarhoş

Kimseyim

Har’dayım

Alev alev yanan

Bu kışta

Yatağın,yorganın altına

Umutsuzca sığınan

Uyuyamayan

Uyanıkken de bu dünyayı algılayamayan

Kafası karışık

Aklı bir karış havada

Hovardanın tekiyim

Elimde değil işte!

Biriyim

Kimseyim

Herşeyim

Hiçbirşeyim

Bu dünyaya sıkışan

Uyurgezenim...

                        Ewren