KOŞARKEN SIRTINDAN VURULDU RUHUM…

Koşarken sırtından vuruldu ruhum

Yana yakıla ararken

Sıkılmışken

Kaçarken dönülmez kaderinden

Bir bıçak darbesiyle sarsıldı

Kanata kanata

Kanaya kanaya dış dünyasına

veda eder gibiydi

süzülürken gözyaşları bulutlara doğru

yerçekiminden hafif

söyleyecekleri ağır geliyor sanki

‘’bu benim kaderim değil’’ der gibiydi

Daldı gitti

Uzaklara

Ufka doğruydu haykırışı

Ruh eşini arıyordu

Göç etmeden bu alemden

Sıkıca bir sarılmak istiyordu

Son kez

Bir kez daha

Ruh eşinin ellerine dokunmak

Gözlerine bakmak

İçinde kaybolmak

Veda etmek istiyordu

Aldı eline gökyüzü maviliğini

Bembeyaz bulutlara yazıyordu

‘’Hoşça’’

‘’kal’’…

                        Ewren

BOYNU BÜKÜK BİR AŞK KALINTISI MIYIM?...

Kanatırcasına

Göğüs göğse çarpışa çarpışa

Yıkılıp devrilmektir belki

Vurulup vurulup

Yıkarcasına

Yaralarını

Tuz basmaktır belki de aşk denen

Muamma

Er yada geç

Yakın yada uzakken yalnızlık

Bitirebilmektir belki de içindeki karabasanı

Bedenimdeki pullar dökülmeye başladı

Kanatlarım

Ayrıştırıyorlar ruhumdan tutacaklarını

Her an göğe yükselebilirim

Sözlerim bulutlarla yankılanırken

Her an içime dönebilirim

Oralarda kaybolmak değil benim korkum

O beyazlıklarda sensiz kalmak

Sessiz kalmak

Üzgün olmak

Benim yüzümü yerçekimden düşüverebilen

Bu yeryüzü bana mı ait?

Yada sadece sen varken mi hayattayım?

Yasta mıyım?

Boynu bükük bir aşk kalıntısı mıyım?

Kazıyarak bulmalısın belki beni

Ellerinle

Ellerindeki sevda isleri ile

Karanlıklardan çıkaracaksın belki beni

Olanca gücünle saracaksın beni çıkardığında

O dipsiz kuyudan

Gel de uyandır beni

Bir bebek gibi mışıl mışıl rüyalar gördüğüm

Uykumdan…

                        Ewren