23 Eylül 2012 Pazar


YIKMAYA ÇALIŞTIĞIM SIZINTILAR…

Kaç kez denedim belki de silmeyi göz pınarlarımdan akan
Ve beni bir o kadar da yabancılaştıran
Gözyaşlarımı
Yıkayıp ta geçiremediğim sızılarım var
Duvardan duvara vurduğum
Yıkmaya çalıştığım sızıntılarım var
Kalbime dair
Kalbime ait
Bu aralar kafam dumanlı
İçine düştüğüm dipsiz bir kuyum var
Ne kadar uzatırsam uzatayım
Yakalayamadığım hayat iplerim var
Her yanım düşüncesiz bir aklın
Düşkün bir bedenin
Düşmüş yıkıntıları ile dolu
Yok olmaya yüz tutmuş
Unutulmaya çalıştığım çığlıklarım var
Haykırışlarımı kendime bile duyuramıyor
Sessizliğime küfrediyorum
Sinirli
Asabi ve
Bir o kadar da kırıcı oluyorum
Kendime kızıyor
İçime laf anlatamıyorum
Boğazımda düğümleniyor
Kayıp sözlerim
Şöyle boylu boyuca uyuyasım var
Gördüğüm düşlerde bul beni!
Ben bir kayıbım
Buluşalım o düşlerde
Senle
Beni hayatta tutacak
Gözlerinle,sözlerinle…
                                               Ewren

15 Eylül 2012 Cumartesi


AKLIMI SANA KATMIŞIM…


Karşımda duran deli divane aklın
Akılsızmışım
Aklımı sana katmışım
Aklımı başımdan almışsın
Geriye
Güzelliğinle sarhoş olan
Kafamı bırakmışsın
Durup
Seni düşündüğün anıları
Hatırlatmışsın
Yanılsamaymışsın
Yanlış olan yollardaymışım
Doğru yolu bulmamı sağlamışsın
Canıma can katmışsın
Hasreti en dipsiz zindanlara
Fırlatmışsın
Sensizliği dünyamdan uzaklaştırmışsın
Beraber ihtiyarlayalım
Bu ömrü beraber tüketelim demişsin
Bu söz bile yeter bana
Sevdiceğim bu sözüm sana
Ben seni çok ama çok sevmişim…
                                                           Ewren

8 Eylül 2012 Cumartesi


RUHANİ BİR AZAPMIŞ ÇEKTİĞİM…

Onca laftan sonra ne yaparım?
Yüzüme bir tufan gibi çarpan sözcükleri
Yılgınlıkla geçmiş yılların yıllanmışlığına inat
Nasıl hayata pembe gözlüklerle bakarım?
O kadar acımasız mısın?
Yoksa daha bana acımayacak mısın?
O kadar keskin bir gel-gitim var ki!
Yoksa bana aşk kapısını açmayacak mısın?
Kalbine giden bir yol var biliyorum
Gidiyorum
Yoruluyorum
Düşüyorum
Kalkıyorum
Yoluma devam ediyorum
Kapının önüne kadar geliyor
Açacak anahtarı bulamıyorum
İçime kapanıyor
Dışıma susuyorum
Kendimi yollara vuruyor
Kalbime ağlıyorum
‘’O’’ na sığınıyorum
Ruhani bir azapmış çektiğim
Yeni yeni anlıyorum
Perdeler yıkılıyor
Dünya denen sahnede
Yanlış rolle yanlış oyunlar oynuyorum
Biteviye
Bitmez tükenmez bir haykırış
İnsanlık denen kalabalığa bir ışık
Ait olmadığım yere
İç dünyama yolculuğum
Hayallerime,seninle
Rüyalarıma
Kaynağı aşk olan
Varolmayan cennete
Hem de
Hiç ölmemecesine…
                                    Ewren