BOĞUCU, HAVASIZ KOSKOCA EVREN...

Katlanamıyorum zamana

Kıyamadım sevgimize

İçimde bitirmeye

Yürümeyen iklimlere

İçinde kaybolduğum buğucu, havasız

Koskoca evrene

Katlanamıyorum

Yine aynı gelgitlerin izinde

İnce çizgilerin üzerinde

Gidip gelmelerim

Beni kendimle baş başa bırakamıyorum

Hep bir kalabalık gürültü

Aynı hezeyanlar

Aynı iç çarpıntıları

Kalbimde hala aynı sızılar

Hep aynı yerde kanayan yaradan akan sızıntılar

Kıyamadım sevgimize

Taş basamadım

O beni sızım sızım sızlatan kalbime…

                                                                   Ewren 

SARHOŞLUĞUMUN DÖNME DOLABI...

Gecelerim uzun

ve canımı sıkan

Sessizliği yırtan

Boşluğumun haykırışı

Uyumuş muyum?

Uyanık mıyım?

Yoksa ikisinin arasında

Sarhoşluğumun dönme dolabında mıyım?

Bir üşüyor

Bir yanıyorum

Yatağımda dönüp duruyorum

Dağınık bırakıyorum

Kendimi

Bir türlü alışamıyorum gidşine

Gecenin çoğu vaktinde

Kalkıyorum

Gidiyorum

Kafamı musluğun altına sokuyorum

Seni düşündüğüm anların sıcaklığı karşılıyor beynimi

Soğutamıyorum anılarımı

Hala har

Hala ateşte

Sönmüyor

Söndüremiyorum

İçim yanıyor hala

Kısık ateşte yanıyorum sanki

Böyle imil imil

Kalbim ağrıyor

Boğazım kuruyor

Teselli edemiyoum kendimi

Dedim ya!

İçimdeki ateş hala har

Hala sen kokuyor

Üsütm başım

Sinmmişsin içime

Hala seni soluyorum

İçime çekiyorum

Ve anca öyle uyuyorum

Sönmeyen içimdeki harlı ateşle....

                                               Ewren

KÖR KUYUDAKİ MERVAN...

Es’ti

gönlümden içeri bir sevda

bir es’ti

yaşamımda bir mola

buram buram kokan

bağrıma saplanan

bir hançer

içimde bir zindan

prangalara vurulmuş bir yürek

kör kuyulara atılmış bir mervan

saadete açılan

zamanı akrep ve yelkovana sığdıran

içimdeki yangın

dışımdaki sabrım

yol alıyor birlikte

uzanıyor sevgiye

sarıyor, sarmalıyor

bedenlerimizi

ölesiye ve ölümüne…

                                         Ewren

YOK OLMUŞSA, OLMUŞSAK!...

Aydınlık
Beyaz yarımsın
Karanlık
Hiç bana uğramadığımsın
Korkmuyorum artık
Eskisi gibi
Duvarlara yazdım içimdeki isleri
Sormuyorum artık kadere
Ne zaman bitecek diye
Bu açmaz hikaye
Dolandım
Dolaştım yeryüzünde
Yok olmaya yüz tutmuş bu efsane
Girdap gibi çekiyor beni içine
Boşluk hissi
Boğulma emaresi
Nefessiz kalan ben
İçime çekemediğim oksijen
Sonra bir yok oluş
Bir yaratım evreni
Bir toz bulutu
Bir patlama
Ya sonra!
Zamansızlık
İzafiyet na mümkün!
Benimkisi deli cesareti
Ya yoksa!
Ya da
Yok olmuşsa!
Ya yoksak!
Ya da
Yok olmuşsak!
                        Ewren