Halim darma duman
El'veda derken bana
Hoşça'kal diyememek sana
Yüreğim yangın yeri
Gönlüm köz
Kalmadı içimde o çocuksu heves
Sevdaya dair
Alaz alaz yandım
Etrafım boşluk hissi
Evrenimi dolduran sendin
Sevgindi
Şimdi geriye kalan
Tüten o gönlümdeki köz
Duman duman kokan
Yanmış bir yürek
Dokunamıyorum artık kalbime
Öyle kızgın
Öyle harlı
Dedim ya!
Halim darma duman
Susuyorum artık kendime
Konuşmaya bıraktım
Sözcüklerim köz'de
Kalbimde
Yüreğimde
Yok olan benim artık
Bu acınası bedende...
Ewren
