ALINYAZIM AKIP GİDİYOR…

Aklımı yitirmişim

İçimi ısıtan düşüncelerimi terk etmişim

Ellerimi ovuştura ovuştura

Terk-i diyar etmişim

O kırılgan ruhumun

Kanatlarından

Dudaklarımda hala unutamadığım izin

Uyuyakaldığım o narin dizin

Dokunduğunda pırpır eden kalbim

Uçacakmışcasına

Yerinden fırlayacakmışcasına

Bir heyecan

Sen bir can

Benim can’ım

Sana muhtacım

Ilık bir yağmur gibi

Islanmaya ihtiyacım

Üstümdeki bütün yalnızlık tozlarından

Kurtulmam lazım

Sırf gelir

Gönlüme taht kurarsın diye

Alınyazım akıp gidiyor

Seni dileye dileye…

                                    Ewren

TENİMDEN DAMLAYAN YALANLAR…

İkiyüzlü,

Ama tek surata sahip olmak

Riyakar bir ömrün

Yüzüme yansıyan kırışıklıkları

Tenimden damlayan

Bir o kadar da kokan

Hayatıma ait

Yaşamına dair yalanlar

Düzgün

Üzgün

Hüzünlü

Garip bir tadı olan

Tatsız

Telaşsız

Bir yolculukmuş bu çıktığım

Kısa

Göz açıp kapayıncaya kadar

Öz

Sade

Yalın bir hikayeymiş bu çılgınlığım

Bir heves

Bir nefes

Alamadığım

Cevabını bulamadığım

Bir hataymış benim yaptığım

Şimdi düzeltemiyorum

Bu saçma sapanlıklarımı

Kırgınlıklarımı

Kırılmışlıklarımı

Kırılganlıklarımı

Yoluna koymaya çalışıyorum

Lakin henüz yapamıyorum

Bir ışık arıyorum kapı aralığından

Ayağımı kirişe sıkıştırıyorum

Ben döndüm

Ben geldim demek için

İçime

Kalbinin içine

Yüreğinin en derinine

Hiç terk etmemecesine….

                                               Ewren

TADI DAMAĞIMDA KALAN BİR KADER…

Tadı damağımda kalan

Çizilmiş

Kurgulanmış bir kaderdi

Benimkisi

Gam yemem artık yitip gitsemde

Yaşanılanlar yaşanmış

Yaşanmamışlıklar

Henüz yazılmamış

Bir çember

Bir döngü

Hesapsız

Yalansız

Hatasız

Bir yaratılış

Yaratılmış her şeye binayen

Armağan bana senden her gelen

Durup düşününce

Yada durmayıp

Düşünmeyince

Sadece yaşanılan anın mutluluğu

Gözümün önüne gelince hatıralarımda

Dönüp en başa

Ta ömrümün başına

Beni ben yapan

Seni sen yapan

Ne kadar duygular varsa

Onlarmış bizi birbirimize bağlayan

Doğarken aslında bitirmişiz

ve aslında

biz birbirimiz için birmişiz…

                                               Ewren 

UNUTMUŞTUM,HENÜZ BU HAYATTAN SAĞ ÇIKAN OLMADIĞINI…

Yıldızları indirdim bu gece gökyüzünden

O karanlıktan

O safi kapkaralıktan kurtardım onları

Başına taç yaptım

Gülümsemeni izledim yıldızlar yüzünü aydınlatırken

Bu zifiri yalnızlıktan kurtaracağını düşünürken

Gelip yakaladı beni o umarsız

Zamansız

Amansız

Amaçsız kör yaralarım

İçim içime sığmazken

Seni sığdırdım kalbimin tam orta yerine

Başımda ağrılarım vardı

Bedenimde hastalıklar

Merhem oldun

İçimi temizledin

Razı oldum

Senden gelen bütün tedavilere

İyileştirdin

İyi ki geldin!

Utanırdım gölgemden

Utana sıkıla dolaşırdım sokaklarda

Çıkarıp attım o saçma utangaçlığı üstümden

Sayende

En ufak ayrıntıda bile mutlu olmayı öğrendim

Sayende

Unutmuştum

Henüz bu hayattan sağ çıkan olmadığını

Hatırladım sayende

Aşk’ı hatırladım

Aşk’la kaldım

Aşk’mış her şeye neden

Aşk’la bulanıp

Aşk’ta kaldım

Yanımdaydım

Yanındaydım

Yeterdi

İkimiz bu aşk oyununa yeterliydi…

                                                           Ewren