ZERRE ŞÜPHEM YOK…

Zerre şüphem yok kendimden

İçinden geçtiğim

Dışına taştığım bir dünyam var

Ortasından sevda nehirleri geçen

Zerre şüphem yok kaderimden

Senden içtiğim

Senden taşan bir alemim var

Senin damarlarından kanım geçen

Birbirlerine karışmış

Birbirlerine vurulmuş

Her zerremin yüreğine çarptığı

Sözcüklerim var

Tümcelerim

Hecelerim var sana kurulan

O savurduğun sarımsı saçların var ya!

Tel tel

Tek tek

Saplanıyor kalbimin tam ortasına

Gördüğüm

Bir rüya

Benden başka

Hiç kimsenin ömründe görmediği

Bir düş sanki

Sadece ikimiz

Gerisi

Yalanların öte yakası

Tek gerçekliğiz biz

Tek gerçek var hayatımızda

O da

Birbirimize duyduğumuz

Sevgimiz…

                        Ewren

LİME LİME ETTİN ETLERİMİ…

Zira

Sen benim en aydınlık yarım

En beyaz düşümdün

Gözlerinin içinde kaybolmak

Düşüncelerinin

Duygularının orta yerlerinde

Kalakalmak

Şaşkınlıktan

Donakalmakmış zira

Bu kaderimizin romanı

Kahraman olmaya çalışmak benimkisi

Bu henüz bitirilmemiş romanın hikayesi

Sustukça

Büyüyor içimde

Bu canına yandığımın

Kalbimin meşalesi

Hiç hesapta yoktu belki

Senden başka kimse

Bu kadar acıtmadı canımı

Acıtamazdı da!

Lime lime ettin

Dağıttın bütün etlerimi

Şimdi

Dağılanları toplayamıyorum

Hiç aklıma gelir miydi?

Bu kadar darmadağın olacağım

Oluyor işte!

Ben yanıyorum

Ama sen de yan

Yan ki!

Anla

Yansın ki kalbin!

Beni unutma!

Gülüşümü

Özlememi

Ellerimi

Yüzümü

Düşümü

İçindeki gizemi

Yan ki!

Anla

Yaktığın hayallerimin

Kederini…

                        Ewren

MIH GİBİ BEYNİME İŞLEMEN…

Saklamaktan bıktım

Usandım artık

Her şeyi gözlerinin içine bakarak

İtiraf etmeliyim

Kaderimse çekmeli

Değilse bu sonsuz hikayeden

Bu masalsı girdaptan

Çekip çıkarmalıyım kendimi

Girdiğim bir karadelik sanki

İçine çekiyor

Başka bir boyutta çıkacağımı

Başka bir ruh ve bedene sarılacağımı

Varsaya varsaya

İçine gidiyorum

İçime yol alıyorum

Hücrelerime

Kan damarlarıma

Kalbime bu yolculuk

Sana taraf edemediğim

Sana itiraf edemediğim

Sırlarımı sormaya gidiyorum

En aydınlık beyazlara bürüne bürüne

Geri dönmeliyim

Yoksa ne yarar ki?

Bu karanlık yolculuk

Uykusuzluk benim çektiğim

O uyuyamamanın sarhoşluğu

Bir an dalıp

Anlık bir rüya görmek gibi

Sonra uyanıp devam etmek gibi

Kalabalıkların arasında kaybolup

Seni bulmak sanki

Bu yolculuğun amacı

Kendimi kaybettiğimden midir nedir?

Ansızın bir mucize bekliyor gibiyim

O mucize aklımda kalman

Mıh gibi beynime işlemen

Aslında

Hiç

Silinmemen…

                        Ewren

SAHİCİ BİR SAHİPSİZLİK HİSSİ…

Sahi o kadar oldu mu?

Yıllar birbirini kovalayıp

Birbirinden kaçarken

Sahi

Sahiden mi?

Sahici bir sahipsizlik hissi mi?

Bu hissiyatım

Çok eskimiş bir hayatım

Kurumaya yüz tutmuş

Balçık hatıralarım var

Bu bedenimden

Daha önceki bedenlerime ait

Belki de yalanlarım var

Bu ruhumdan

Daha önceki ruhlarıma dair

Ya hiç ölmüyorsak!

Geziyorsak

Bedenden bedene

Ruhtan ruha

Rüyalarımızda

Geçmişte yaşadıklarımızdan

Bir yansıma

Fark etmez

Hangi beden de

Hangi ruha bürünsem

Sana varırım

Her gece nefesinle uyur

Sabaha kadar içimi doldurup

Oksijenim sen oldukça

Ben bitmem

Yitip gitmem

Yüreğimde sen

Var

Oldukça…

                        Ewren

YA ORDA YOKSA?...

Bu amaçsız

Açmazların arasındaki

Kalabalıkların arasında işim ne benim?

Yapmak isteyip te yapamadıklarım arasında

Dönen bir dönme dolap

Başladığı yere geri dönen

Gecenin gündüze varması gibi

Güneşin sönüp ayın yakması sanki

Bu nedensiz yaşamışlıklar

Yine gece

Yine karanlık

Yine sessiz

Sakin

Dingin

Durgun

Hareketsiz düşüncelerimde boğuluyorum

Ya uyuyorsam

Düşümdeysem

Zamanın ötesinde uyanacaksam

Ne anlamı kalır ki?

Doğan güneşin

Batan ay’ın

Her sabahın bir anlamı yoksa!

Dedim ya!

Bunlar hareketsiz düşüncelerim

İçimi yiyen

Ruhumu kemiren

Yerinden kaldıramadığım

Hareketsiz düşüncelerim

Bu gece mehtaba çıkalım

Nasıl olsa!

Ya orda yoksa!...

                                    Ewren

AYNADA SAKLANAN ÇOCUKMUŞUM…

Hep canımı yakarmış aynadaki silüetim

Farz et

Orda ki ben değilim

Yada kara bir talihin

Ak bir parçası yüz hatlarıma işleyen

Fark et

Gerçek yüzüm ile

Aynadaki suretimin birbirine geçen

Karmaşıklığını

Karma karışık

Karla karışık

Bir yağmurmuş içine yağan

Hak et

Bir kere sıkılmış kurşunmuş

İçime işleyen

İç kanama geçirmeyen

Bir ruhum varmış

Helal et

Bana kalan bütün günahlarını

Sevaplarım sende kalsın

İyiliklerim üstünde filizlensin

Kötülüklerin yok ki!

Nereye baksam

O canımı yakan

Büyük yalnızlığım

Kendime sora sora

İtiraf et

Farz ede ede

Fark edile edile

Hak ede ede

Haklarımı sana helal ede ede

Gelmişim sonuna

Sığınmışım koynuna

Sıkışmışım oraya

Çıkmak istemeyen bir çocukmuşum

Aynanın içinde saklanan

Orada büyüyüp

Orada ölüp

Orada gömülen

Orada sonu gelen bir çocukmuşum

Kalbinin tam ortasına yığılıp kalan….
                                                           Ewren

İÇİMDEKİ HAZİNE…

Ucunda asılı kalırken kelimelerim

dilimin kemiği yokken

boş bir aynaya bakıp

kendimi göremediğimde

ellerim ayaklarım birbirine karışırken

bırakıp gitsem buraları

geriye

geride kalanlarım

susarlar mı öylece?

Yoksa

Bağıra çağıra beni mi ararlar?

Dalgalar silerken

Sahilden izlerimi

Öylece denizlere akasım var

Dilimin ucundaki kelimelerle

Kendime bile itiraf edemediğim

Sırlarım varken

Yüreğimdeki ağırlıkları taşıyamıyorken

Can yeleğim olmadan

O uçsuz  bucaksın maviliğe dalıyorum

Sen benim can yeleğimsin

Boğulmamı sen engelliyorsun

Bu hayat hengamesinde

Gönül gözüm açık işte!

Sana bakan gözlerim ışıltından kör

İçimdeki hazine

Aşkmış…

                        Ewren

MEĞER İÇİMDEKİ ATEŞ SENİ BEKLERMİŞ…

Yaprakları solmuş bir kitap var rafların arasında

Ümitlerim yıkılmıştı

Hayallerim yanmıştı

Doldurdum içine yanmış yıkılmış sözcüklerimi

Sonra tozlu rafa kaldırdım

Sen koynumda uyumaya başladığında

Yasladığında başını göğsüme

Kalbim hafifleşiyor

Ruhum havalanıyor

İçime doğru yolculuğum başlıyor

İç yolculuğummuş

Yılgın kalbimle çıktığım bir yolmuş

Yoluma çıktığımda anladım

Meğer seni beklermişim

O kalbi yeniden ateşlere atmak için

İçimdeki ateş meğer seni beklermiş

Harlanmak için

Sevmek

Sevilmek

Mutlu olmak

Böyle göç etmek için

Bu dünyadan

Yaşamam meğer

Aşk içinmiş

Ve aşkın benim içime işlemiş

Hiç sökülmemecesine…

                                               Ewren

ŞİMDİ VE ASLA VAZGEÇME…

Yokluğunda

Yok olduğunda

Varlığınla

Var olduğunda

İçimdekiler bahçelere bahar geliyor

Bir başka açıyor sanki tomurcuklar

Şimdi vazgeçersen

Pişmanlığınla yatacaksın geceleri

O soğuk odalarda

Titreye titreye adımı sayıklayacaksın

İçin yanarken

Bedenin buza kesecek

Etme

Eyleme

Şimdi vazgeçme!

Yenik düşme gururuna

Ellerinde beyaz bayraklarla

Teslim ol!

Ama yine de vazgeçme!

Şimdi

Ve asla

Vazgeçme….

                        Ewren

KAFAMDAKİ DELİ SORULAR…

Giyindim üstümü

Çeki düzen verdim kendime

Saçlarımı düzelttim

Aynaya baktım

Ne yaparsam yapayım

Dağınık kalmışım

Karşında dağılmışım

Ne fayda hayatımdaki düzeltmeler

Ben hep karşında

Yerle yeksan yıkılmışım

Usulca girmeyi beceremedim kalbine

Böyle paldır küldür

Girmişim sana mahrem

Bana haram olan o beden parçasına

Bir ‘’hoş geldin’’ i bile benden sakınmışsın

Nasıl ezilip büzülmüşüm

Nasıl üzülmüşüm

Bilemezsin

Bilemeyeceksin de!

Aklımda deli sorular

Beni onlar sorguluyorlar

Böyle kafamın üstünde

Beyaz bir ışıktan lamba

Sorular bana

Sana dair

‘’bilmiyorum,tanımıyorum’’ dedikçe

Daha bir şiddetleniyor bu işkence

Duvardan duvara vuruyorlar düşüncelerimi

Sana dair her şeyi öğrenmek istiyorlar

‘’sorunluyum’’ diyorum

‘’sormayın bana onu’’ diyorum

Dinlemiyorlar deli sorular

Sorguluyorlar beni

Sana dair

Kafamda deli sorular

Sınırlarımda dolaşıyorlar

Beynimi yıkıyorlar

Ulaşamıyorlar sana

Ulaştırmıyorum

Bana aitsin sen

Aklımda

Deli sorularımın arasında

Ve kafamda

Aklımın sınırlarında…

                                    Ewren

GERİYE SARASIM,İLERİYE VARASIM VAR…

Canımın yanmasına az bir zaman var

Körelmiş bir bıçak var

Yüzümün önünde

Avuçlarında ellerimin

Canımı acıtasım var

Karmaşık olan bir yapım var

Bazen sessiz bir gecede

Çığlığım var

Kalabalıklar arasında

Yalnızlıklarım var

Yazılmışlıklarım var

Basit bir insanım

Bir hasmım

Bir kanlım

Bir düşmanın var

Sensizliğe ve sessizliğe inadım

Boğulmalarım var

Düşünce havuzumda

Fırtınalarım var

Beynimin en ücra

Bir o kadar da uzan bedenimden

Aykırılıkta

Ayrı kalmalarım var

Benzemeyen bir bezmişliğim var

Hayata

Yaşam denen kısırdöngüye

Bir döngüm var

Geriye sarasım

İleriye varasım var

Hızlıca geçmek bu alemde

Işık hızım var

Bedenim hücrelerine ayrılırken

Geç kalınmışlarım var

Erken vardıklarım var

Memnuniyetim var

Yada yetemediğim zamanlarım var

Sana binayen

Kadere aitliğim var

Ona aidiyet duygum var

Sana ait

Bana miras

Yaşanmışlıklarım var

Ne garip!

Bir tek unutkanlığımı unutmuşum

Senle geçirdiğim zamanlarım var

Hiç unutamadığım

Aklımın unutmaya izin vermediği

Anılarım var

Hatıralar beynimi doldurmuşken

Bırakıp gidemediğim

Terk-i diyar edemediğim

Rüyalarım var

İçinde kaybolduğum

Lakin silinmiyor işte bu yaşadıklarım

Kapılar,odalar açılıyor

Aklımın sınırlarında

Yok olmuyor

Yokuş yukarı çıkıyorum

Aşağıya düşüyorum

Düşümde düşüyorum

Aklımın ranzalarından

En dipsiz kör kuyuya

Kızamıyor

Sadece gülümsüyorum

Senden bana doğru gelen ecelime

Kalbini elime ver de!

Ellerinsiz gitmeyeyim

Ellerimsiz bırakma beni

Sonunu getiremediğim

Bir hayalim var

Bana kalan

Sana dair

Bir hayatım var

Sana adanan…

                        Ewren

SERSERİ BİR KURŞUNMUŞ…

Serseri bir kurşunmuş içimi delip geçen

Sersefil bir şekilde yıkılmışım karşında

Bir kez daha bakamadan içindeki gizeme

Öylece vurup geçmiş o metal nesne

Kanata kanata

Kanaya kanaya

Dolaşmış vücudumun her damarında

Buğulanırken gözlerimin önündeki dünya

Son nefesimde

Düşünceler beynimden geçerken

Ilık bir rüzgar karşıladı beni

İçimin ısısı kaybolurken

Gidiyordum bu gezegenden

Bedenim burada kalırken

Ruhum sonsuzluğa selam duruyordu

Doğarken nasıl ağladıysam

Uçup giderken

Gözlerim yaşlıydı

Geriye dönüp bakmadan

Ölsemde gam yemezdim

Bir ömür senle yeterdi

Yetti de…

                        Ewren

GERİYE SARIYORUM,ÖLÜMÜMDEN DOĞUMUMA…

Parlak,

Göz alıncaya kadar parlak bir yıldız kayıyor

İçimdeki öfkenin tam ortasına

Işıklarını bıraka bıraka

Kalbimin ta orasına

İntiharına selam yollaya yollaya

Geliyor

Bir kabulleniş bu kaderine

Bir aşkı bırakmaya geliyor

İçindeki sevda filizlerini

Kalbime ekmeye geliyor

Hayatına son veriyor

Ama

Doğacak güneşin kaynağı olacağını da

Biliyor

Dünyadaki bütün olan bitene

Kızgınlığımı almaya geliyor

İsyanımı dizginlemeye

Sözcüklerimi bir an bile olsa

Susturmaya geliyor

Elindeki aşk ateşiyle

Ve

Vuruldum

Bedenim değil vurulan

Ruhummuş bana bunları yaptıran

Gözkapaklarım ağırlaşmakta

İçime doğru

Geriye sarıyorum

Ölümümden doğumuma

Gidiyorum

Olacak olanları engellemeye

Bitmeyecekleri

Tamamlamaya yelteniyorum

Engelim bedenime sadece

Ruhuma mani olamazlar

Ekeceğim ruhuma yeniden

Aşk ateşlerini

Tekrar alevlendireceğim

Üstünde sen yazan yıldız kaymalarını

Parlayacağım

İçime düşeceğini bile bile

İçimde doğacağını

Göstere göstere…

                                    Ewren

SANA DÜŞKÜNLÜĞÜM,DÜŞMÜŞLÜĞÜM…

bir düşüştür

gökyüzünden yeryüzüne

bir düşkünlüktün

senden bana geriye

kalanlardır

düşüp te

düşkünlüğümdür

sana

bir sondur

başlangıçtan

sana kadar uzanan

uzayıpta kısalmayan

paramparça edip

bana bir şey bırakmayan

bitmesini istemediğim

bir kalp çarpıntısı

damarlarımdaki kanlarda bir sızıntı

sıkı sıkıya bağlanan

lakin

gevşek bir sıkıntı

içimdeki

hep sana düşkünlüğümdür

dahası

ve hatta sana düşmüşlüğümdür…

                                               Ewren

ALINYAZIM AKIP GİDİYOR…

Aklımı yitirmişim

İçimi ısıtan düşüncelerimi terk etmişim

Ellerimi ovuştura ovuştura

Terk-i diyar etmişim

O kırılgan ruhumun

Kanatlarından

Dudaklarımda hala unutamadığım izin

Uyuyakaldığım o narin dizin

Dokunduğunda pırpır eden kalbim

Uçacakmışcasına

Yerinden fırlayacakmışcasına

Bir heyecan

Sen bir can

Benim can’ım

Sana muhtacım

Ilık bir yağmur gibi

Islanmaya ihtiyacım

Üstümdeki bütün yalnızlık tozlarından

Kurtulmam lazım

Sırf gelir

Gönlüme taht kurarsın diye

Alınyazım akıp gidiyor

Seni dileye dileye…

                                    Ewren

TENİMDEN DAMLAYAN YALANLAR…

İkiyüzlü,

Ama tek surata sahip olmak

Riyakar bir ömrün

Yüzüme yansıyan kırışıklıkları

Tenimden damlayan

Bir o kadar da kokan

Hayatıma ait

Yaşamına dair yalanlar

Düzgün

Üzgün

Hüzünlü

Garip bir tadı olan

Tatsız

Telaşsız

Bir yolculukmuş bu çıktığım

Kısa

Göz açıp kapayıncaya kadar

Öz

Sade

Yalın bir hikayeymiş bu çılgınlığım

Bir heves

Bir nefes

Alamadığım

Cevabını bulamadığım

Bir hataymış benim yaptığım

Şimdi düzeltemiyorum

Bu saçma sapanlıklarımı

Kırgınlıklarımı

Kırılmışlıklarımı

Kırılganlıklarımı

Yoluna koymaya çalışıyorum

Lakin henüz yapamıyorum

Bir ışık arıyorum kapı aralığından

Ayağımı kirişe sıkıştırıyorum

Ben döndüm

Ben geldim demek için

İçime

Kalbinin içine

Yüreğinin en derinine

Hiç terk etmemecesine….

                                               Ewren

TADI DAMAĞIMDA KALAN BİR KADER…

Tadı damağımda kalan

Çizilmiş

Kurgulanmış bir kaderdi

Benimkisi

Gam yemem artık yitip gitsemde

Yaşanılanlar yaşanmış

Yaşanmamışlıklar

Henüz yazılmamış

Bir çember

Bir döngü

Hesapsız

Yalansız

Hatasız

Bir yaratılış

Yaratılmış her şeye binayen

Armağan bana senden her gelen

Durup düşününce

Yada durmayıp

Düşünmeyince

Sadece yaşanılan anın mutluluğu

Gözümün önüne gelince hatıralarımda

Dönüp en başa

Ta ömrümün başına

Beni ben yapan

Seni sen yapan

Ne kadar duygular varsa

Onlarmış bizi birbirimize bağlayan

Doğarken aslında bitirmişiz

ve aslında

biz birbirimiz için birmişiz…

                                               Ewren 

UNUTMUŞTUM,HENÜZ BU HAYATTAN SAĞ ÇIKAN OLMADIĞINI…

Yıldızları indirdim bu gece gökyüzünden

O karanlıktan

O safi kapkaralıktan kurtardım onları

Başına taç yaptım

Gülümsemeni izledim yıldızlar yüzünü aydınlatırken

Bu zifiri yalnızlıktan kurtaracağını düşünürken

Gelip yakaladı beni o umarsız

Zamansız

Amansız

Amaçsız kör yaralarım

İçim içime sığmazken

Seni sığdırdım kalbimin tam orta yerine

Başımda ağrılarım vardı

Bedenimde hastalıklar

Merhem oldun

İçimi temizledin

Razı oldum

Senden gelen bütün tedavilere

İyileştirdin

İyi ki geldin!

Utanırdım gölgemden

Utana sıkıla dolaşırdım sokaklarda

Çıkarıp attım o saçma utangaçlığı üstümden

Sayende

En ufak ayrıntıda bile mutlu olmayı öğrendim

Sayende

Unutmuştum

Henüz bu hayattan sağ çıkan olmadığını

Hatırladım sayende

Aşk’ı hatırladım

Aşk’la kaldım

Aşk’mış her şeye neden

Aşk’la bulanıp

Aşk’ta kaldım

Yanımdaydım

Yanındaydım

Yeterdi

İkimiz bu aşk oyununa yeterliydi…

                                                           Ewren

BİRİ GİDER,BİRİ KALIRMIŞ,GİDEN BENMİŞİM,BİLEMEMİŞİM…

Biri kalır

Biri gidermiş

Benmişim giden

Bilememişim

Sokakları yaktım gidişimle

Bu şehri ateşe verdim en ince ayrıntısına kadar

Kalan kalbimin şehrindeki külleri

Bedenime sürdüm

Sen kok diye her yanım

Kapkara

Karanlık caddelerde

Ordan oraya sürülüyorum

Biri kalır

Biri gidermiş

Giden benmişim

Bilememişim

Yarım bir aklım vardı

Sana değerdi

Kalan yarısıyla tamamlayacaktım

Bana zor gelen her sevda hikayemi

Düş görmüyorum artık

Düşler beni içlerine alıyorlar

Ben onlara misafir oluyorum

Onlar artık beni görüyorlar

Sebebi ise

Biri kalır

Biri gidermiş

Benmişim giden

Bilememişim

Bir sandala attım kendimi

Kırık dökük

Tahtaları eskimiş

Yüz tutmuş artık yok olmaya

Öyle açılıyorum o dönmediğin denize

Yelkenim olmadan

Rotamı yazmadan

Dümensiz

Düzensiz

Öyle açılıyorum sana

Öylece saçılıyorum o denizin her damlasına

Nedeni ise

Biri gider

Biri kalırmış

Giden benmişim

Bilememişim

Ve asla o çıktığım aşk yolculuğunu

Bitirememişim…

                                    Ewren

YORULUNCAYA KADAR KANAT ÇIRPMASI GEREKEN…

Yapayalnız uçuyorum

Gözlerimdeki ışıklar

Çoktan yokolmuşlar

Kör bir evrene doğru kanat çırpıyorum

Bu gökyüzünde yerim yokmuş

Kırık kanatlarla

Kırık kalbimle

Kırık kemiklerimle

Hakikati aramaya

Olanla

Yetinmeye

Çabalıyorum

Beynim durmuşken de düşünüyorum

Düşüyorum

Düşlüyorum ayıkken de

Savura savura

Savrula savrula

Yol alıyorum bu gezegenden

İçinden hayal kırıklıkları geçen

Yok olmaya gidiyor bu kuş

Kanatları olmadan

Elinden hiçbirşey gelemeyen

Çaresiz

Yoruluncaya kadar kanat çırpması gereken

Yalnız bir kuş…

                                    Ewren