10 Haziran 2012 Pazar

AYNI SOKAK LAMBASININ ALTINDA UYUYAKALIYORUM

Yetiyor
Aynı şehirde
Nefes almak
Aynı sokakları arşınlamak
Aynı mekanları gezip
Aynı kafe de oturmak
O gecenin karanlığında
Aynı sokak lambasının altında uyuyakalmak
Yetiyor
Sonbahar da
Sokaklar yaprak dolunca
Yeryüzü rengi yaprakların rengini aldığında
Uyanmak
Yetiyor bana
Hak etmiyorum ayrılığı
Seni böyle delicesine
Ahmakça
Ama daha çok kahramanca
Kalbime doldurmuşken
Hak etmedim ayrılığı
Şehrim seni sorarken
Ne diyeceğimi bilemiyorum
Yalanıma bir çıkış yolu bulamıyorum
Gücüm yetmiyor bu çıkmazlara
Ellerim titriyor bu yaz sıcağında
Dolduruyorum seni kalbime
Karışık duygularıma bürünüp
O gecenin karanlığına tekrar giriyorum
Aynı sokak lambasının altında seni düşünerek
Düşlerime kapılarak
Yeniden uyuyakalıyorum…
                                               Ewren

1 Haziran 2012 Cuma


HEM UYANIK HEM UYUYUNCA…

Dayanılmaz sarsıntılarımdır ruhumdan süzülen gözyaşlarım
Silkelendikçe
Küllüklerden dökülürcesine
Damla damla akar bedenime savrulan rüzgarlarım
Akşamlar sessiz
Geceler derin bir uykusuzluk hali
Uyanıkken bile çıkamadığım
Uyurken bile ayılamadığım bir rüya sanki
Biliyorum
Yanlış yoldayım
Yanlışları olan,yolunda gitmeyen bir adamdım
Hala aynı adamım
Öyle savunmasızım ki
Her darbeye açık kalbim
Zaten kabullendim
Yitip giden bedenim olacak
Ruhum nerelere!
Belki de sonsuzluğa uçacak
Yanımda kal!
Ruhum sessiz durur,söz!
Ruhun yanımda kaldıkça
Kalbimde kal!
Bedenim yanında uzandıkça!
Böyle
Boylu boyunca
Hem uyanıkken
Hem uyuyunca…
                                    Ewren