ALTIMIZDAKİ ÇILGIN KALABALIK...

Bilmez gölge’m

Gelmez peşimden bu şehirde

Elime bırakır yalnızlık denen karanlığı

Benden kaçarcasına

Bedenimden uçarcasına

Göğe yükselir

Bilmezler kim’im

Aynadaki suretimin ikiyüzlülüğünü

Dolaşırken ayaklarım bu şehirde

Ruhumun ne kadar uzaklara gittiğini

Bu alemin anlamazlar kördüğümünü

Gel çıkalım desem bu şehirden

Üzerimizden beyaz bir güvercin geçerken

Sabah olurken

yada güneş batarken

Gün sona ererken

Yada ortalık ışıldarken

Yada kaçalım desem bu şehirden

Altımızdan çılgın kalabalığı

Geride bırakıp

O beyaz güvercinin kanadında

Kuşbakışı onlara bakarken

Yol alsak bu şehirden

Ben

ruhu’m ve gölge’m

uzaklara uçsak

onlar bize bakarken...

                                    Ewren 

KİTLİYORUM LOBLARIMA...

Acı bir yel savurdu beni ordan oraya

Düşüncelerimin koynunda

Duygularımın tam ortasında

Kalakalmışken

Kalemimdeki damlalar beni terkettiğinde

Anladım dermanımın kalmadığını

Soluyordum

Kalbime laf anlatamıyorum

‘gitti işte’ diyordum

O hala benle kavga halinde

‘gelmeyecek’ diyordum

O hala isyanın ötesinde

Avutuyorum

Avunuyorum artık anılarınla

Beynimin bir köşesinde saklıyorum

Kitliyorum loblarımın odalarına

Sızmalarından bile korkuyorum

Bir de gidersen beynimden

Ben ne göreceğim rüyalarımda

Sen yokken

Ne gerçek

Ne rüya

Anlayamam

Anlasam bile

Ben sensiz yaşayamam...

                                   Ewren

DÜNYA AĞIR ÇEKİMDE...

Üstü başım kir pas içinde

Yanan yüreğimin isleri her yerimde

Ürkek

Bir o kadar utangaç bir güvercin misali

Vücudum titremekte

Olanca hızıyla dönen dünya

Şimdi ağır çekimde

Dışarda bir yaz yağmuru

İçim üşümekte

Ellerim ayaklarım birbirlerine dolanmakta

Sen geleceksin ya!

Sen döneceksin diye

Durdurdum zamanı

Doldurdum ruhumu

Senle

Kokunla

Hasretinle

Özleminle

Ne eksik kalmışsa

Ruhumu tamamlayan

Geriye ne kalmışsa

Onla

Düzeltiyorum saçlarımı aynada

Düzeltiyorum evimi

Odaları

Kapıları

Sen geleceksin ya!

Uçuyorum

Mutluluk sarhoşuyum

Sonra

Uzun bir bekleyiş

Geç kaldı diyorum kendi kendime

Saatler geçmekte

Akrep yelkovanı kovalamakta

Saat gece yarısı

Sen yoksun

Sabah güneşle aydınlanmakta

Ve sen yokmuşsun

Kafam uykunun dumanlığında

Yıktın

Yıkıldım

Kalakaldım koltukta

Dağıttım kendimi

Evimi

Odaları

Kapıları

Parçaladım üstümü başımı

Ağladım

Dağladım her lime etlerimi

Gelmedin ya!

Ruhuma bunu anlatamadım

Burkuldu içim

İçime seni katamadım

Gelmedin ya!

Asıl bunu

Yüreğime anlatamadım…

                                    Ewren

GEL’DE’…

Yine geliyor üstüme üstüme duvarlar

Savuruyorum

Haykırıyorum

Avazım çıktığı kadar bağırıyorum

Taştan yapılmış nesnelere

Çarpıyor çığlıklarım

Bana dönüyorlar

Yutuyorum

İçime dolduruyorum

Pişmanlıklarımı

İtiraflarımı

Sana sakladığım

Sona sakladığım

Alın yazımı

Kara yazgımı

Geç kalınmışlıklarım

Erken davrandıklarım

Eksik bir yaşamım

Natamam bu dünyevi oyunlarım

Gel’de’ bitsin bu karanlığım

Sırf

Sadece bana

Gel’de’ …

                        Ewren

TAM ANLAMIYLA TAMAMIM…

Bu sıcakta çıkardım kalbimi

O buz tutan topraklardan

Ellerimde üşümüş yüreğimi

Isıtmaya çalıştım nefesimle

Boşluğu vardı bedenimin

Tam kalbimin olduğu yerde

Yerine koymam lazımdı onu

Lakin buz tutmuş kalbi

Yanan bedenim nasıl kabul ederdi ki!

Konuştuk kalbimle usulca

Bedenimin haberi olmadan

Sordum

Nasıl ısıtmalı seni

Nasıl yakmalı hücrelerini

Cevabı basitti

Aşkolsun!

Aşık olmalıyışım!

Ancak öyle tutuşurmuş bu yürek

Ancak böyle vücudum tamamlanırmış

Sonra sen çıktın karşıma

Tutuşturdun bu yüreği

Yaktın bütün bedenimi

Şimdi tamım

Ben senle

Tam anlamıyla Tamamım…

                                               Ewren

SEV EMRİ…

Bu kalbe yeniden sev diyemem

Bu şehri yeniden sev

Bu evi yeniden sev

Dokunduğun her eşyayı yeniden sev diyemem

Karış karış

Arşınladığım kaldırımları

Gecelerin ayazında beklediğim

Sokak lambasını yeniden sev diyemem

Soğuktan buruşmuş ellerimi

Isıtmak için nefesimi

Doldurduğumda avuçlarıma

Yine sen koktu oksijenim

Yine de bu kalbe yeniden sev diyemem

Elimde değil

Seni özlüyorum

Sırf gururumdan

Sana yeniden ihtiyacım var diyemem

Dilim söyler ama

Bu kalbe yeniden sev emrini veremem…

                                                           Ewren

İNSAN KOSTÜMÜ

Ser’de bir acım var

Dokunupta hissemediğim

Hüzünlenip

Küsüp kendime

Boşlamışlığımın ötesinde

‘dur’ diyememek

‘gitme’ sözünü söyleyememek

Önüne durup

‘affet beni’ sözcüğünü dilime getirememek

Şimdi olan oldu!

Sensiz kaldım ya!

Boşuna arşınlıyorum artık kaldırımları

Bu sıcakta donuyor ya ayaklarım!

Gözlerimde şaşkınlığım

Şaşırmışlığımmış bu vedaya

Şişmiş gözlerim

Kan çanağı olmuş göz yuvalarım

Gitsem diyorum!

Gidemiyorum

Kalsam diyorum!

Kalbim isyan ediyor

Bitiremiyorum

Anlatamıyorum işte

Söz geçiremiyorum kendime

Kafamı duvardan duvara vuruyorum

Yoluyorum saçlarımı

Havaya savuruyor

Bakakalıyorum kendime aynada

Bu ben değilmişim meğer

İçinde gizlendiğim insan kostümüymüş

Ne kötüymüş

Ne kötüymüşüm

Kör kütük aşık

Sevda sürgünüymüşüm…

                                    Ewren

AVUÇLARIMIZDA IŞIKTAN MENDİL

Dört başı mamur bir aşk buldum ya!

Yandım ya!

Yandın ya!

Yaktık ya! birbirimizin dünyasını

Alevlere bezenip

Kor ateşlerde bilikte köz olduk

Küllerimizi damarlarımıza zerk edip

Kanlarımızla yazdık ya!

Paslı cümlelerimizi

Beyaz kalan beynimize

İşledik ya!

Bu işte bir yalnızlık vardı!

Kaldırdık o yalnızlığı

Yerine kocaman bir sevda koyduk

O ayrılığın ortasına

Birlikte baktık o ayrılığa

Gözüm gözün

Sesim sesin

Dokunmalarım dokunmaların oldu ya!

Birlikte el salladık

Avucumuzda ışıktan bir mendil

Güle güle dedik ya!

O ayrılığa!

Sonra arkamızı döndük ona

El ele tutuşup

Hücrelerimizi bir yaptık ya!

Sade’ydi!

Gidişimiz

Görkemliydi!

Gelişimiz

O yolu birlikte gidelim olur mu?

Sonuna

Sonsuza…

            Ewren

KOKLUYORUM HECELERİNİ…

Parıldıyorken içimdekiler

Dışımdakilerle mutlu olmanın anlamını

Sensizlik yüzünden anlayamadım

İçim ışıl ışılken

Damarlarım kaynarken

Sırf sen yoksun diye alışamadım geri kalanlarıma

Nasıl bir sürgünmüş bu yollarına döküldüğüm

Bitmek bilmeyen bir çile yumağı

Gidilecek bir yer varmış gibi

Ama geçmiyor bu gözümdeki kan çanağı

Yaşlar boylu boyunca

Tıkanıyor

Boğazım düğümleniyor

Dilimdeki kelimeler kemiksiz

Olanca gücümle savuruyorum dünya denen yere

Haykırış bu

İsyan kaderime

Ne çare!

Uykusuz geceler

Başucumda senden kalan son hatıralar

Bir varmış,bir yokmuş gibi

Sabaha uyandığımda

Gidişinin

Dönmeyişinin çaresizliği

Saklıyorum kalbimde bana kalan cümlelerini

En derinlere gömüp

Ara sıra

Çıkarıp ordan kokluyorum hecelerini

Zamana ‘’akma’’ diyorum

Dur!

Bekle! diyorum

Dön geçmişe!

Tek sözüm

Gitme…

                        Ewren

BENLİĞİM NATAMAM…

Yoksun ya!

Her şeyim eksik

Sen vardın ya!

Varsın ya!

Her bir şeyim tamam!

Ben senle Bir şeyim!

Sensiz

Benliğim natamam!

Çocuksu bir gülüş

Dudaklarımda

Seni gördüğümde

İçimin ürpermesi mutluluktan

Seni duyduğumda

Kelebeklerin iç organlarımda kanat çırpması

Seni kokladığımda

Bedenime giren

Parlaklıksın

Kulağıma çalınan

En güzel melodisisin

Ruhuma can katan mis kokususun

Tarifsizsin

Yalanım yok!

Eşsizsin

Biliyorum

Bir sözünle

Sen de bana yetersin!...

                                    Ewren