KAR TANESİYDİM...

Yolun sonuna geldik

İçimdeki yangın söndü

Kalbim kırılmıştı

Öyle kaldı

Yüreğimdeki çağlayan kurudu

Tek bir yaşam damlası bile kalmadı

Susuzluğumuz sınırında

Geriye de saramıyordum artık

Tutamıyordum zamanı

Sonsuz uykum vardı

Enerjimi alıp

Uzaklara gitmek kaldı elimde

Şöyle

Boyutlar arası

Bedenimden ayrılası

Bir kar tanesiydim bu evrende

Eriyorum

Dedim ya!

Yolun sonuna geldik

Bu galaksinin dilinin ucunda...

                                               Ewren

ALENİ...

Aleni aleni seviyorum seni

Böyle göz göre

Beni benden alacak şekilde

Süzüle süzüle

İçime

İçine katarak evrene

Öyle

Derinlemesine

Çaresizce

Gökyüzünün maviliğinde

Beyaz bulutların içerisinde

Ömrüm bitince

Yine seveceğim seni

Ruhum izin verdikçe

Öyle

Delicesine işte!

                        Ewren

YORGUN UYKU’M…

Seni bana ihbar ediyorum kelimelerim

Muhbir sözcüklerimin acısını çekiyorum

Seni bana gammazlıyor yorgun hatıralarım

Kandırıyor beni uykularımdaki düşlerim

Yine sabah ayazında düştüm yollarına

Islık çala çala

Kafam sabahın mahmurluğunda

Gözlerimdeki kırmızılar hala yuvalarında

Soğukluğu sara sara

Yürüyorum kaldırımlarda

Unutmaya gidiyorum

İçimdeki yangını söndürmeye

Kanayan yarama

Zamanı basıp

Avutmaya gidiyorum kendimi

Ettiğim yeminleri bozmaya

Kilit vurduğum dudaklarımı

Açmaya gidiyorum

Sen de gel olur mu?

Beni yalnız bırakma giderken

Sonsuz

Uçsuz

Bucaksızlığa

Süzülürken…

                               Ewren