HEM UYANIK HEM UYUYUNCA…

Dayanılmaz sarsıntılarımdır ruhumdan süzülen gözyaşlarım

Silkelendikçe

Küllüklerden dökülürcesine

Damla damla akar bedenime savrulan rüzgarlarım

Akşamlar sessiz

Geceler derin bir uykusuzluk hali

Uyanıkken bile çıkamadığım

Uyurken bile ayılamadığım bir rüya sanki

Biliyorum

Yanlış yoldayım

Yanlışları olan,yolunda gitmeyen bir adamdım

Hala aynı adamım

Öyle savunmasızım ki

Her darbeye açık kalbim

Zaten kabullendim

Yitip giden bedenim olacak

Ruhum nerelere!

Belki de sonsuzluğa uçacak

Yanımda kal!

Ruhum sessiz durur,söz!

Ruhun yanımda kaldıkça

Kalbimde kal!

Bedenim yanında uzandıkça!

Böyle

Boylu boyunca

Hem uyanıkken

Hem uyuyunca…

                                    Ewren