YIKMA İÇİMDE KURDUĞUM BÜTÜN CAMDAN EVLERİ…

Telefonun ucunda ağlat beni

Savur yüzüme yüzüme bana ağır

Ruhuma ağır gelen itiraf cümlelerini

‘’yok’’ de!

‘’yok ol!’’ de!

Ama başka bir şey söyleme!

Paramparça etme kurduğum hayalleri

İkimize dair

İkimize ait olan hatıralara

‘’yalandı’’

‘’sahteydi’’

‘’hepsi oyundu’’ deme

Yıkma içimde kurduğum bütün

Camdan evleri

Ama nafile!

Devamsız

Duraksız

Bir ayrılık habercisi olan harfleri

Beynime işlemeye devam ediyorsun

Tek tek

Teker teker

Kalbime saplıyorsun sözcükleri

Hepsi birer mızrakmış gibi

Kanayan kalbim

Duran beynim

Silmeye çalışıyor şimdi

İkimize dair

İkimize ait anıları

Sızım sızım

Titrek ve ürkek bir sancı

Hissettiğim

Tıpkı öksüz bir çocuğun ağlaması gibi

Sen de ağlat beni

Aldığın ‘’Ah’’ larla birlikte yaşa şimdi

Sonsuza kadar

Sonuna kadar…

                        Ewren