Bilmez gölge’m
Gelmez peşimden bu şehirde
Elime bırakır yalnızlık denen karanlığı
Benden kaçarcasına
Bedenimden uçarcasına
Göğe yükselir
Bilmezler kim’im
Aynadaki suretimin ikiyüzlülüğünü
Dolaşırken ayaklarım bu şehirde
Ruhumun ne kadar uzaklara gittiğini
Bu alemin anlamazlar kördüğümünü
Gel çıkalım desem bu şehirden
Üzerimizden beyaz bir güvercin geçerken
Sabah olurken
yada güneş batarken
Gün sona ererken
Yada ortalık ışıldarken
Yada kaçalım desem bu şehirden
Altımızdan çılgın kalabalığı
Geride bırakıp
O beyaz güvercinin kanadında
Kuşbakışı onlara bakarken
Yol alsak bu şehirden
Ben
ruhu’m ve gölge’m
uzaklara uçsak
onlar bize bakarken...
Ewren
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder