SARHOŞLUĞUMUN DÖNME DOLABI...

Gecelerim uzun

ve canımı sıkan

Sessizliği yırtan

Boşluğumun haykırışı

Uyumuş muyum?

Uyanık mıyım?

Yoksa ikisinin arasında

Sarhoşluğumun dönme dolabında mıyım?

Bir üşüyor

Bir yanıyorum

Yatağımda dönüp duruyorum

Dağınık bırakıyorum

Kendimi

Bir türlü alışamıyorum gidşine

Gecenin çoğu vaktinde

Kalkıyorum

Gidiyorum

Kafamı musluğun altına sokuyorum

Seni düşündüğüm anların sıcaklığı karşılıyor beynimi

Soğutamıyorum anılarımı

Hala har

Hala ateşte

Sönmüyor

Söndüremiyorum

İçim yanıyor hala

Kısık ateşte yanıyorum sanki

Böyle imil imil

Kalbim ağrıyor

Boğazım kuruyor

Teselli edemiyoum kendimi

Dedim ya!

İçimdeki ateş hala har

Hala sen kokuyor

Üsütm başım

Sinmmişsin içime

Hala seni soluyorum

İçime çekiyorum

Ve anca öyle uyuyorum

Sönmeyen içimdeki harlı ateşle....

                                               Ewren

KÖR KUYUDAKİ MERVAN...

Es’ti

gönlümden içeri bir sevda

bir es’ti

yaşamımda bir mola

buram buram kokan

bağrıma saplanan

bir hançer

içimde bir zindan

prangalara vurulmuş bir yürek

kör kuyulara atılmış bir mervan

saadete açılan

zamanı akrep ve yelkovana sığdıran

içimdeki yangın

dışımdaki sabrım

yol alıyor birlikte

uzanıyor sevgiye

sarıyor, sarmalıyor

bedenlerimizi

ölesiye ve ölümüne…

                                         Ewren

YOK OLMUŞSA, OLMUŞSAK!...

Aydınlık
Beyaz yarımsın
Karanlık
Hiç bana uğramadığımsın
Korkmuyorum artık
Eskisi gibi
Duvarlara yazdım içimdeki isleri
Sormuyorum artık kadere
Ne zaman bitecek diye
Bu açmaz hikaye
Dolandım
Dolaştım yeryüzünde
Yok olmaya yüz tutmuş bu efsane
Girdap gibi çekiyor beni içine
Boşluk hissi
Boğulma emaresi
Nefessiz kalan ben
İçime çekemediğim oksijen
Sonra bir yok oluş
Bir yaratım evreni
Bir toz bulutu
Bir patlama
Ya sonra!
Zamansızlık
İzafiyet na mümkün!
Benimkisi deli cesareti
Ya yoksa!
Ya da
Yok olmuşsa!
Ya yoksak!
Ya da
Yok olmuşsak!
                        Ewren

KAR TANESİYDİM...

Yolun sonuna geldik

İçimdeki yangın söndü

Kalbim kırılmıştı

Öyle kaldı

Yüreğimdeki çağlayan kurudu

Tek bir yaşam damlası bile kalmadı

Susuzluğumuz sınırında

Geriye de saramıyordum artık

Tutamıyordum zamanı

Sonsuz uykum vardı

Enerjimi alıp

Uzaklara gitmek kaldı elimde

Şöyle

Boyutlar arası

Bedenimden ayrılası

Bir kar tanesiydim bu evrende

Eriyorum

Dedim ya!

Yolun sonuna geldik

Bu galaksinin dilinin ucunda...

                                               Ewren

ALENİ...

Aleni aleni seviyorum seni

Böyle göz göre

Beni benden alacak şekilde

Süzüle süzüle

İçime

İçine katarak evrene

Öyle

Derinlemesine

Çaresizce

Gökyüzünün maviliğinde

Beyaz bulutların içerisinde

Ömrüm bitince

Yine seveceğim seni

Ruhum izin verdikçe

Öyle

Delicesine işte!

                        Ewren

YORGUN UYKU’M…

Seni bana ihbar ediyorum kelimelerim

Muhbir sözcüklerimin acısını çekiyorum

Seni bana gammazlıyor yorgun hatıralarım

Kandırıyor beni uykularımdaki düşlerim

Yine sabah ayazında düştüm yollarına

Islık çala çala

Kafam sabahın mahmurluğunda

Gözlerimdeki kırmızılar hala yuvalarında

Soğukluğu sara sara

Yürüyorum kaldırımlarda

Unutmaya gidiyorum

İçimdeki yangını söndürmeye

Kanayan yarama

Zamanı basıp

Avutmaya gidiyorum kendimi

Ettiğim yeminleri bozmaya

Kilit vurduğum dudaklarımı

Açmaya gidiyorum

Sen de gel olur mu?

Beni yalnız bırakma giderken

Sonsuz

Uçsuz

Bucaksızlığa

Süzülürken…

                               Ewren

MÜPTELAYIM...

Ya olursa!

Ya o hayal etttiğim düşü görürsem rüyalarımda

Ya birarada olursak

Ya olursa!
Veda sözcüklerinden uzak dursak mesela

Beynimizden silsek o malum acı harfleri

Ayrılmasak mesela

Kenetlesek aşkımızı

İç içe geçirsek mesela kalplerimizi

Müptela kalsam sana

İçime çeksem seni

Ya olursa!
Yada,

Keşke olsa!

                        Ewren