ACIYOR RUHUMUN ETLERİ…

Öyle çok acıyor ki ruhumun etleri

Büzüşmüş olan bedenimin parçaları

Parça parça olmuşlar

Her yere dağılmışlar

Yaralarım daha bir derinleşti

Kanaya kanaya bütün vücudumu kaplamışlar

Kül yok

Duman yok

Ama hayallerim yandı

Mevsimlerin olmadığı düz bir dünya vardı

İçinde hala aynı tını

O dünyanın adı aşktı

Ve hep öyle kaldı…

                                    Ewren