BİR YAZ GÜNÜDÜYDÜ GİTTİĞİNDE...

Saatim çalmadan kendi kendime uyandım uykumdan

Yüzümde sabahın mahmurluğu hala duruyordu
Camdan dışarı baktığımda yağan yağmur sokakları temizliyordu
Oysa ben baharın bana tebessümler gelmesini bekliyordum umarsızca
Sırf sana kavuşmayı dileye dileye giyindim bana bol gelen hayat kıyafetlerimi
Oysa ben daha öğrenememiştim bana zor gelen ayrılık kıyametlerini
Kıyamet değilse bile en keskininden bıçak misali
Kesiyor heryerimi
Terkedişin
Gittiğinde bir yaz günüydü
Ve öyle umutsuzca koştum peşinden
Ve seni o yazın sıcağında adını bile bilmediğim bir sokakta yakaladım
Artık sorabilirdim ayrılığın sebebini
Sordum
Soğuk bir yüz ifadesi
Donduruyordu bütün hücrelerimi o yazın sıcağında
Nasıl da basit ve sadeydi sözlerin!
Ama bir o kadar da acımasız
Vurdun beni farkında olmadan
Vurgun yemiş gibiydim
Tepe taklak oldu dünyam
Bu kadar kolay ve yalın
‘’bitti’’ demesi
Oysa ne hayellerim vardı ikimize dair
Şimdi hayellerim yandı
Külleri havada uçuşuyor
Ve ben o havada uçuşan kül tanelerini tekrar toplamaya kıyamıyorum
Sırf hatıraların ellerimde yok olmasın diye
Savruluyor bütün cümlelerim
Ve rüyalarım
Ve artık sensiz bütün yaşam mücadelem
Sonunu getiremiyorum her sevda hikayesinin
Koşuyorum
Koşuyorum
Sonra yoruluyor ve bırakıyorum
Yada bıraktırıyorlar
Ve öyle şaşkınca bakıyorum yitip giden sevdama
Geri döndüremediğim sevda oklarına
Saplandıkları yerden çıkmıyorlar
Oysa kınları bende
Onlar o kına girmek istemiyorlar
Bense zorluyorum hayal gücümü
Ama hayal gücüm isyanda
Bana,sevdalarıma isyan edercesine
Kullanmıyor yeteneklerini
Eskidim
Aslını sorarsan her söylenen söz yalan
Ben sadece senin esirinim...
                                               Ewren