VE BEYAZ BAYRAK ÇEKMEKTİR TANRI’YA...

Bu sabah cüzdanımı çıkardım cebimden

Ve kıyıda köşede kalmış resmini aradım
Tozlu raflardan düşercesine gözlerime takıldı
Ellerimle temizledim yüzümdeki eskileri
Dokunuşlarımla süzüldü ruhum gökyüzünde uçarcasına
Adımlarımı serileştirdim
Ve bilemezdim
Bu tipi de yanacağımı
Yada sezemezdim
İçimde kalan tohumların seni sarıp sarmayacağını
Yüzler gördüm sokaklarda
İnsanlar tanıdım boşuna yaşarcasına
Umutlarım okyanusun derinlerinde yol alıyor
Vurgun yemekten korkuyor yukarı çıkacağında
Güneşi göreceğinde
Ürküyor saçmalarından
Belki ölümüne yalnızlık beni susturan
Belki de kalabalıklarda boğulmam
Sessizlik
Dinginlik
Ve durul bir hayat
Herşeyden bihaber
Bu sabah yine üzgün doğdum
Ellerimde hala hatıra nasırlarım
Senden yadigar
Ne kadar yıkasamda
Ellerimdeki isleri temizleyemiyorum
Ya gözlerimin içindesin
Yada ruhumun gizemindesin
Nerdesin?
Vücudumun neresinde?
Akip gider misin kanımla beraber damarlarımda?
Yada beynimde iyi huylu bir tümör müsün?
Beni hayal denizinde yüzdürüp
Hala bir savaşçı yapamayan
Ben bir düş gezginyim
Hem de kapıları açamayan
Kilitlenmiş düşüncelerim
Saçma sapan
Yarınlarıyım
Ve ben bir yalanım
Doğruların içinde kaybolan
Gerçeklerin diyarında karma karışık olan
Yanlış yollarım var
Sana çıkan
Silineceğim bu dünyadan
Gittiğimde arkamda sadece özgürlüğüm kalacak
Başımdan savdığım bütün sevda hikayelerim
Peşinden kovalayacak ruhumu
Zaman zaman düşünürüm bu çabalar niye?
Fani olan yaşanılanlar değil mi?
Gerçek olan ruhumuz
Gerisi eşyanın tabiatı
Aykırıktır hayat
Asiliktir yaşamak
Ve beyaz bayrak çekmektir Tanrı’ya
Teslim olmaktır
Sen bir kum tanesisin bu zaman çölünde
Gelip te geçicisin
Kime hükmedebilirsin?
Ben,sen ve bu dünyadakiler
Vakit geldiğinde
Göçeceğim,göçeceksin
Ve göçeceksiniz...
                                   Ewren