SENİ DÜŞÜNDÜĞÜM ANLARIN BEYNİMDEN ÇIKIP GİTMESİNDEN ÜRKÜYORUM...

Çöllerde bir su damlası kadar hasretim sana

Günü birlik yaşamanın hafifliğinde özlüyorum seni
Kendim olamadım
Kendim gibi yaşayamadım aşkı
Yaşatmadılar
İzin vermediler
Hep zoraki sevdalar koştum
Oysa ben zoraki aşklara yelken açmak istemiyordum
Beni her zaman sevecek
Kavga ettiğimiz anlarda bile
Birkaç söz yada bir çift gözün ifadeli bakmasıyla barışacak
Birini istiyorum
O biri nerde?
Yoksa o ilkbaharda mı kaldı?
Yada o sonbahar mıydı?
Kavak yelleri esiyordu bana doğru
Ve o rüzgara karşı ıslık çalıyordum
Hep ikimizin şarkısını çaldım dudaklarımla
Duydun mu o uzak şehirde?
Bunalımda mıyım?
Yoksa depresyona mı girdim bu kışta?
Perişan ettim herşeyi
Nedensizdi!
Şımarık bir çocuk gibiyim senin sevdana düştüm düşeli
Masumum hemde yeni doğmuş bir bebek gibi
Sızlayan ben değilim
Sitem değil benimkisi
Erteliyorum her yeni doğan güneşi
Çünkü sen yoksun
Yeni doğacak güneşin ne anlamı var ki sen yokken!
Gideli çok oldu
Gittin gideli öylece kalakaldım olduğum yerde
Buza kesmişti bedenim
Taşa bürünmüştüm
Kaskatıydı vücudum
Ateşim sıfırın altındaydı
Hala öyleyim
Senden bihaber yaşıyorum
Nerdesin ne yapıyorsun bilemiyorum
Kahrediyorum kendime
Utangaçlığımdan nefret ediyorum
Şimdi yolları aşıp gelirdim ama
Ama...
Seni sonsuza kadar kaybetmek korkutuyor beni
Karların altında kalmıştım
Sen çıkardın beni o beyaz karanlıktan
Çığ düşmüştü üstüme
Göçük altında kalmıştım
Sen bana el verdin
‘’sağol’’diyemeden çıktın hayatımdan
Bu kadar çabuk mu olmalıydı gidişin?
Fırtınalar dinseydi
Kendimi sele vermeseydim
Yada yangına fazla yaklaşmasaydım
Tutulacağım ateşi düşünemeden attım kendimi içine
Ne bilirdim bu kadar zalim ve acımasız bir sevdaya tutulacağımı
Aman vermiyordu artık hiçbirşey
Dünyamı kendi ellerimle parçaladım
Seninle bir dünya hayal ettim
Şimdi hayallerim benden uzakta bir yolculuğu çıktılar
Neredeler?
Doğayla barışık yaşıyorum
Yada doğa bana ayak uydurdu
Şimdi herşey benle beraber
Üşüyorum biraz ama mühim değil!
Sıcaklığını uzaklardan da hissedebiliyorum
Bir deniz kokusu gibi sevdan
Yada bir okyanusta nadiren bulunan bir çeşit yosun
Rengi yemyeşil
Parça parça edilmişken her aldığım nefes
Yada oksijen boğazımdan geçmiyorsa
Sensin buna neden!
Çünkü bir tek sen benim nefesimi kesebilirsin
Geri kalanlar sadece hoş bir anı
Arkamda kalan sevdalar
Gerçek değiller
Sensin tek gerçeklik
Yerli yersiz senden bahsetmek beni yormuyor
Aksine daha bir neşeleniyor
Sana ait olan yarım
Uykularım bölünüyor seni ne zaman görsem rüyalarımda
Kafamı ranzalara vurasım geliyor
Ama vazgeçiyorum
Kafamın bir kan yumağı olması korkutmuyor beni
Tersine seni düşündüğüm anların beynimden çıkıp gitmesinden
Ürküyorum...
                        Ewren