YARALI RUHLARLA YAŞARKEN...

Otobüsün camında yüzüm bu soğuk ayaz ayında

Buğulu bütün cam,dışarısı gözükmüyor
Sadece yanağımın izi duruyor camda
O temiz boşluktan bakıyorum dışarıya
Bir koşturmaca
Bir statik dinamizm
Nereye yetişmeye çalışıyor bu insanlar?
Geç kalınmış birşeyler peşinden gidiyorlar
Ama bilmiyorlar
Geç kalınan zaman değil,geç kalan kendileri
Yaralı ruhlarla yaşarken
Neye yarar ki!
Bu hayal peşinde koşmalar
Yol alıyor otobüs
Tek başımayım,bir tek ben var içeride
Bomboş otobüs ama
Kulaklarımda hala arka koltukların gürültüsü
Ve elimde sevdan sebebinden,sana adanmış bir tütsü...
                                                                                              Ewren