HAYAL MEYAL KAHRAMAN BENİ SOBELE...

Hayal meyal hatırladığın kahramanım ben

İçine çektiğin nikotinim
İçtiğin bade
Sinenin içini dolduranım ben
Savruldum
Yoruldum
Ağlayan bulutlar benden yana
‘’sen haklısın’’ diyorlar
Aynalar buruşmuş
Baktığım her yerde yüzün
Ama benim yüzüm ve yüzsüzlüğüm yok ortada
Kapandı bütün kapılar üzerime
Açacak anahtarı çalmışlar cebimden
Çıplak dolaşıyorum artık
Delicesine
Resimlerini karıştırdım
Sanki sen değilsin o yüzüne severcesine baktığım
Yaprağın kaderi düşmekse
Benim kaderimde sevdanla ölmek
Yada ona benzer bir ölüm
Çok acı çekiyorum sana dair
Ve sana aitim tüm evrende
Gönlüm ellerinde
Susuzum
Ve suskunluğum susuzluğumun son perdesinde
Ve oyunun parçası olmaktan bıktım
Çıkar beni bu oyundan
Beni sobele
Oynadığımın bir körebe’yse
Sen körsün işte
Bense o köre sevdasını göstermeye çalışan bir zavallı
Ve o zavallı hep aynı sevdayla yaşadı
Ve öyle öldü...
                        Ewren