BOYNUMA BAĞLANAN SEVDA KİLTELERİ...

Yurtsuz bir telaş ve gide gide bitmeyen bir yürüyüş

Ve alınıp satılan bir zamanla gelen dudaklarıma
Hasretle bezenmiş bir gülüş
Tebessümler boşa gidince
Yılların beni yıkan gecesinde
Bir tuhaf sahiplik hissi bu dünya içerisinde
Şiirlerimin kendi ekseninde
Elips gibi dönen bir kısırdöngü sadece yaşanan
Işıkları çekerken bedenim merkez olduğunda
Gökyüzündeki yıldızları,Ay’ı çekmeyi deneyecek cesaretim yokken
Güneşi koynuma doldurduğumda
Ve gelen ayaz esintilerini tenime eklediğimde sen yokken
Bilemezsin
Üşüyerek geçirilen geceleri
Kaderle,kedere her ikisine isyan içindeyken
Tutunmayı beceremedim yıldızlara
Hızlıca irtifa kaybetmenin ne olduğunu
Yok,yok bilemezsin hiçbirini kendin yokken yanımda
Gülüşlerimi gördün sadece
İçinde gizlenen çocuğu göremedin
Ağlamaktan biçare düşmüştü oysa
Görmeyi öğrenemedin
Bakmak
Sen sadece bakıyordun,görmek mi?
O olguyu hiç bilmiyordun
Aynaya bakmaya bakıyordun ama
Ruhunu seçemiyordun,benim gözlerimi aynaya ödünç verdiğimde
Oysa ayna emindi
‘’görecek’’ diyordu ‘’merak etme’’ diye beni yatıştırıyordu
Ne kadar yanılmış ve aldatılmışım
İçindeki sese kulak vermeden çıktın gönlümden
O tenin kafesindeki kalbin atmasını hissemeden
Koşa koşa değil,yürüyerek yayan gittin bedenimden
Avuçlarken yüzümü
Ellerini pamukların yerine kuyduğunu eminim hatırlamıyorsundur
Ama olsun!
Eğer bu benim amansız savaşımsa
Hiçkimseyi karıştırmadan halletmeliyim kendi kan davamı
Kanı kanla değil benim intikamım
Kanı sevdamla temizlemek
Ve temizlediğim yaraya tuz ekmek,yakmak ve sonra dindirmek acıyı
Derman olmak herşeye belki de
Kollarımda derman kalmadığını bile bile
Yüklüyorsun,çok uzaklara götürmemi bekliyorsun
Boynuma acımasızca bağlanan sevda kiltelerini
Kolaysa sen yap diyesim geliyor,ama nerdesin hala bilmiyorum,bilmiyorsun...
                                                                                                                                Ewren