HAYKIRIRCASINA SUSSAKTA ANLARDIK BİRBİRİMİZİ...

Çadırın içinde otururken geldin aklıma

Yattığım yerden beynime işliyordun
Ve yaktın bütün doğayı gözlerimin önünde
İşte o kadar hardı ateşin
Kuşlar ötüşüyordu sonbaharın bu ilk
Ama bir o kadar da soğuk gününde
Hatalarım aklımda duruyor
Va bana aman vermiyor
Acımasızca katlediyor düşüncelerimi
Rüzgar esiyor
Alıp götürüyor senin hakkında bütün bildiklerimi
Kısaca pişmanım
Ve hep pişman kaldım
Burda ağaç çok
Asarım kendimi herhangi birine
Ne fark edecek?
Gidişime aldıracak mısın?
Bilmiyorum
Yada her yanımda mermi var,her gece
Yani diyorum
Bir şarjörden çıkarsam bir masum
Ama bir o kadarda zalim kurşunu
Ve sonra tehdit etsem kendi kendimi
‘’hadi öldürsene’’ desem
Dudaklarım birleşmeden ellerimle
Ve dayansam düşüncelerime
Sen gelsen aklıma
Kazdığım mezara
Yüzükoyun atlasam
Ve sıksan kurşunu içi boş olan kafama
Dedim ya!
Pişmanım
Hem de hiç bu kadar olmamacasına
Her yanım kokuyor
Senin kokuların hala üstümde
Elbiseme değil
Bedenime işlemiş
Ağlıyorum
Her fırsat bulduğumda
Yapraklar dökülmüş
Uzaktan gelen sesler uyandırıyor beni
Ne olduğunu bilemediğim dünyesel sedalar
Oysa içim kan ağlıyor
Yaralarım açıldı
Kapanmıyor
Üşüyorum
Bulutları yakında hissediyorum
Ellerimle uzanıyorum
Ama yakalayamıyorum
Sen olmadan
Mavimsi görünen herşey şimdi kapkara
Dedim ya!
Pişmanım
Kendimi avutuyorum
Ama başaramıyorum
Sabırtaşı çatladı
Asabiyete bürünmeye başladım
Nefesim daha bir hızlı
Hastayım
Yataklara düştüm
Yollara vuruyorum kendimi
Öylesine yürüyorum
Yolun ortası benim
Ve gelip geçen araçlar
Bana korna çalıyorlar
Biri de vurmuyor ki bedenime
Şöyle bir havalansın ruhum
Ve yerlere saçılsın
Bedenimin her parçası
Ve toplayamasınlar yerlerden
Ve hep orada kalsın
Melekler gelse sonra
Dedim ya!
Pişmanım
Hani o son mektup var ya!
Saçmaladığım
Bunalım zamanlarımda yazdığım
Affetmedin değil mi?
Gerçi sen affetsen
Ben affetmem kendimi
Şimdi öteki tarafımda,yada karşımda
Sen olsaydın
İnan
Ne söyleyeceğimi bilemezdim
Ağzımdaki kelimeler dökülmezdi
Çakılı kalırdı beynimdeki tümceler
Ağzımı bıçak açmazdı
Sussam beni anlardın
Bu bile yeterdi
Biz bunu söylemiştik
‘’haykırırcasına sussakta anlardık birbirimizi’’ demiştik
Evet,şimdi susuyorum
Ve ölene dek pişman yaşıyorum
Aramızdaki mesafe uzak
Ama anlamsız
Aramızdaki gerçekleri değiştiremez
Geceleri nöbete kalkarken bile
Senin sesin geliyor kulaklarıma
Dedim ya!
Pişmanım
Ve hep pişman kalacağım
Senin haberin olmasa da!...
                                               Ewren