KAYIP İLANI...

Yeis ile sallanan bir ağaç var evimin arkasında

Bahçenin ortasında koskoca bir çınar,bir asırı devirmiş
Görmüş geçirmiş yüzyılın sevdalarını
Nice sevda insanları altında serinlemiş güneşin kavuruculu
Tam tepedeyken
Yada herhangi bir yaz gecesi mehtaba çıkmışlar dudaklarıyla
Ay dolunay iken
Ben evimi öyle yaptırdım ki,
Tek bir penceresi var ve pencerem,gönül pencerem
Koskoca bir çınara açılıyor kalbimin bütün pencereleri kapalıyken
Evim gölün en uçsuz bucaksız,en sapak ve en bilinmeyen köşesinde
Gecenin bilmem hangi saatinde
Yelkovan ve akrebin takip edemediğim tik-taklarını çözemeden
Kendimi gölün kenarında buluyorum
Çırılçıplak
Doğduğum gibi annemden giriyorum suya avucumda umutlarım
Ellerimde hiçbir umudum yokken
Suratım olabildiğince asık
Karanlığın ortasında sevdalarım
Yeniden doğacağımı farz ede ede kendimi göle bırakıyorum
Anılarımı depreştirip
Yitip giden sevdalarımı gölün derinine gömüp
Nefessiz kalıyorum ciğerlerim elverdikçe
Ve yeniden doğuyorum ellerimde,avuçlarımda hayallerim olmadan
Sudan çıkınca bedenimi alıyor bir titreme
Yanlış anlama!
Havanın soğukluğundan değil
Yeniden doğduğumdan,sıfırdan başladığımdan
Anlayacağın!
Umutlarımı yeniden yeşerteceğimden üşüyorum
Ağaçların dallarını kendime korunak yapıp yerlere serpiyorum
Ve üzerlerine seriliyorum bu yaz gecesinde
Ve seni düşünüyorum,senin beni terkedip gittiğinde
Beynime bir kurşun misali giren son sözlerini
Şimdi koskoca evde bir ben varım bir de hatıraların
Sen olmayınca bu koskoca ev dar gelir bana
Her gece evin odalarını dolaşmaktan usandım artık
Her kapı vuruluşunda
Her telefon çalınışında
Telaşlanıp koşturmaktn yoruldum artık
Dönmeyeceksen,bir haber vermen yeterliydi
Hiç olmazsa kendimi gazetelere ‘’mecnun’’ ilan ettirmez
‘’leyla’’mı arıyorum? diye zayi yazısı vermez
Bulanların insanlık namına kalbime başvurmalarını istemezdim...
                                                                                                          Ewren